Voorlopig het laatste weekend met meerdere wedstrijden, al zal het aan onze Rebellen niet liggen. Met 20 wedstrijden (vanaf eind april) in de benen blijven ze onverminderd doordenderen en zijn ze zelfs aanwezig als ze geblesseerd zijn, omdat ze er gewoon bij wíllen zijn.
Vrijdagavond mochten we spelen tegen het gemixte elftal van het eerste en het tweede elftal van Delta Sports ’95. Edwin de Graaf (Feyenoord, ADO, NAC Breda en Excelsior) maakte vandaag zijn debuut bij FC de Rebellen! Welkom Edwin!
Er was een groep jongens die vol trots naast onze dug-out stonden. Geert den Ouden zei: Volgens mij hebben deze jongens hier al úren gestaan, om zichzelf te verzekeren van de allerbeste plek. Waar de boys alleen geen rekening mee hadden gehouden was dat Regillio Vrede onze coach was die avond en precies voor de jongens ging staan om de wedstrijd te volgen. Een foto zegt meer dan duizend woorden, kijk maar.
Volgens Geert had de nummer 11 van de tegenpartij zich vergist in de ingang van het complex. Die gozer kon zó hard rennen, “Had ‘ie de ingang van de atletiekvereniging gemist?” Leo Koswal speelde de wedstrijd van zijn leven……niet. Bij elke blunder werd Leo vanuit de dug-out uitgelachen door zijn medespelers, maar Regillio bleef zijn mental-coach. ‘Maakt niet uit Leo dat je het alweer verkloot, gvd…..volgende keer beter!!!!
In het eerste kwartier hadden we al een doelpunt tegen, maar doordat er een overtreding op Robert Braber was kregen we een penalty van de strenge, strenge, zeer, zeer strenge scheidsrechter. Jeremy Overbeek Bloem scoorde en een paar minuten later scoorde Delta Sports ook alweer.
De sfeer op het veld was bloedserieus en we hebben nog gekeken of er scouts aanwezig waren, want er was opperste concentratie en de scheidsrechter keurde twee buitenspel goals goed, terwijl Stevie Wonder nog had kunnen zien dat dit echt niet klopte. De Rebellen raakten een beetje gefrustreerd. Olaf Lindenbergh: “Ik heb Roelof Luinge verguist destijds maar nu heb ik heimwee naar hem.” Verliezen vinden we echt niet erg, alleen niet als het onterecht is.
We gingen met 3-1 de rust in en Regillio besloot even te praten met de scheidsrechter.
De tweede helft was compleet anders, we vroegen ons nog even af of Regillio hem bedreigd had, maar dat bleek niet zo…Toch? Regil? Maar er kwam lucht in het spel en er werd lekker op het scherpst van de snede gespeeld.
Tom IJzerman scoorde de 3-2 en Geert maakte een paar minuten de 3-3. Tom had een mooie goal gemaakt en kreeg een nieuwe kans, alleen ging hij kappen, draaien en een showtje maken, terwijl als hij geschoten had, hij gewoon gescoord had. Regillio; “Tom, niet overmoedig worden na één goal”. Tom: : “Sorry, Ik ga vanaf nu héél zakelijk voetballen coach.” Geert den Ouden maakte de wedstrijd af met het 4e doelpunt, dus met een gewonnen wedstrijd in de pocket stonden we onder de douche. Op het dakterras van de club waar het laatste zonnetje scheen hebben we bijzonder serieus en met een vette hap de wedstrijd na beschouwd. Regillio stond nog gezellig na te praten met de scheids, dus hij heeft de bedreiging niet heel serieus genomen. Toch? Regil? ; )
Op zaterdag reden we naar SV Lopik en daar stapten we úit de auto en direct ín een warm bad.
Wat we hier troffen qua gastvrijheid ging onze pet te boven. Luigi Bruins (Excelsior, Feyenoord, Nice) had geen beter moment uit kunnen kiezen om zijn debuut te maken. Welkom Luigi!
De familie Nawijn die naast het sportcomplex van SV Lopik woont, had hun gigantische tuin ter beschikking gesteld voor de Rebellen en de sponsoren van het evenement. We werden ontvangen in een gecreëerde relaxzone in Ibiza-stijl. Hangstoelen, loungebanken, picknicktafels, gebakjes, broodjes, alles was er. Eenmaal chillend daar zei Patrick Pothuizen; “Jammer eigenlijk dat we moeten voetballen, ik zit héérlijk hier!” Maar er moest gevoetbald worden, twee keer zelfs!
Om 12:30 speelden we een wedstrijd tegen de 40+-ers van SV Lopik en om 15:30 uur de wedstrijd tegen het eerste. Het eerste doelpunt in de eerste wedstrijd kwam van Andwele Slory en Patrick van Zundert en Randy Wolters scoorden snel hierna. Dat lieten ze niet op zich zitten en SV Lopik kwam snel terug met twee doelpunten in drie minuten. Al kwam het tweede doelpunt eigenlijk doordat Gino Coutinho niet wilde bukken en de bal daarom vrij spel had. Scott Calderwood vertelde op de bank een mooi verhaal over Randy Wolters. Randy zou tekenen bij Go Ahead Eagles, waar Scott destijds assistent-trainer was. Randy was te laat en iedereen zat op hem te wachten. Op een gegeven moment komt de mascotte van GAE binnen, de Adelaar. Iedereen kijkt elkaar aan van: Wat doet die mascotte hier? De mascotte zet zijn kop af, en zegt: ‘Hallo jongens, ik ben er wel hoor!’ Was het Randy, die onderweg naar de bestuurskamer op het pak gestuit was en direct besloot deze gewoon aan te trekken. Iedereen lag dubbel om dit verhaal en Randy bevestigde het gelijk toen ‘ie gewisseld werd. “Jaaaa, dat was echt zo!”
Slory maakte de 2-4, SV Lopik maakte de 3-4. Slory maakte de 3-5 en Xavi Denneboom de 3-6, Slory scoorde het zevende doelpunt en Scott Calderwood maakte het af. Niet nadat SV Lopik nog een treffer maakte. 4-8 was de eindstand! Vanuit FC de Rebellen kwam een fotograaf, want we maakten verschillende foto’s voor onze boekcover. Het boek komt half november uit en dan moet je wel een gelikte cover hebben. Het lijkt erop alsof dit gelukt is! Met dank aan de medewerking van onze Rebellen uiteraard en SV Lopik!
De tweede wedstrijd was beduidend anders. We kregen te horen dat het eerste elftal door was blijven trainen voor deze wedstrijd en dat het zwaar ging worden konden we in de opwarming van de tegenpartij al zien. Jonge jongens, fitte gasten en hongerig naar de overwinning.
Het ging gelijk tegen elkaar op, maar na een overtreding kregen we van Roelof een vrije trap en Anco Jansen scoorde. Drie minuten later scoorde het eerste van SV Lopik ook. Wij maakten de 2-1 maar was het nu wel of niet buitenspel van Randy? Ja! Roelof was onverbiddelijk, buitenspel. De tegenpartij scoorde twee keer, Xavi Denneboom scoorde voor ons het tweede doelpunt en SV Lopik topte ‘m af met doelpunt nummer vier. Eindstand 4-2, maar een leuke pot gespeeld!
Na het douchen werden we weer ontvangen door de familie Nawijn die in samenwerking met de club kosten noch moeite hadden gespaard. Er stond een buffet vol salades, stokbrood, sauzen, de bar was geopend en de BBQ brandde. De sponsoren die het evenement mogelijk hadden gemaakt schoven aan en dat zorgde voor een bijzonder leuke en gemoedelijke sfeer. Na afloop door naar het feestgedruis op het complex, maar niet voordat we de familie en de vrijwilligers uitvoerig hadden bedankt. Het feest heeft tot in de late uurtjes geduurd en ook hier heeft Roelof zijn visitekaartje weer afgegeven. Om 04:21 uur kregen we een appje van hem: Wat was het een mooie avond, ik ben nu onderweg naar huis! Hij heeft ouderwets, met de harde feestkern van SV Lopik, het licht uitgedaan! Voor alle betrokkenen bij de organisatie van dit evenement, Leon, Johan, de familie Nawijn en een extra dikke knuffel voor Yentl, want wat was je een steun voor ons in de drukte, dank voor dit buitengewone feest. We hebben niet alle namen onthouden, maar jullie gezichten wel en die staan op ons netvlies, net als deze dag!
Op zondag mochten we het weekend afsluiten bij SV DSOV.
Deze dag kenden we een primeur! De allereerste vrouw ooit maakte haar opwachting in de selectie van FC de Rebellen! Sonja kwam haar voetbalkwaliteiten meten met de mannen en dat deed ze niet slecht!
Hoewel er in het eerste kwartier gescoord werd door de tegenpartij, kwam Randy Wolters het weer even rechtzetten, hij maakte een minuut na de eerste treffer van SV DSOV de gelijkmaker. Royston Drenthe had alle tijd gehad om op te warmen en dat liet hij zien door in één minuut, twee keer te scoren. Romano Denneboom maakte het vierde doelpunt door een fantastische actie van Ruben Schaken die als vanouds over de linker flank flaneerde en de bal loepzuiver voor gooide, en we zo met 1-4 de rust in gingen.
In de tweede helft scoorde de tegenpartij, maar daar kwam onze Sonja! Zij maakte het vijfde doelpunt uit een mooie vrije trap en daarmee won ze onze harten. Helemaal toen we een penalty kregen en zij ook deze het doel in kreeg, al was het met een beetje hulp van de keeper. Yuri Cornelisse en weer Randy Wolters scoorden de daaropvolgende doelpunten en uit een penalty scoorde SV DSOV het derde doelpunt. 3-8 was de eindstand en nu kwam voor Sonja het allerleukste gedeelte van de wedstrijd: Gezamenlijk douchen! ; ))) De derde helft kwam lekker op gang en met de nodige versnaperingen kijken we terug op een bijzonder gezellig weekend. Dit soort weekenden willen we altijd wel!
Dank aan bestuur, organisatie en vrijwilligers van Delta Sports ’95, SV Lopik (nog een keer : )) en SV DSOV voor de gastvrijheid!